+ مناره ۱۸ متري شهر گلپايگان كه به آن «ميل گلپايگان» هم گفته مي شود، در زمره بلندترين مناره هاي قرن پنجم هجري قمري و مربوط به دوره سلجوقي است. اين بنا در سال ۱۳۱۷ -۱۸ مرمت شد. منار گلپايگان داراي دو در است و در درون آن پلكاني تعبيه شده. قسمت هاي پايين و بالاي مناره مرمت گرديده و داراي كتيبه آجري است كه اين كتيبه به خط كوفي نوشته شده و فاقد تاريخ مي باشد و متن كتيبه آن از آيات كلام الله مجيد است.

اين مناره با قدمتي حدود ۹۰۰ سال در برابر عوامل طبيعي (زلزله، باد، باران، سرما و گرما) سرفراز برجاي مانده و از جمله بلندترين مناره هاي ايران مي باشد. دو راه پله دارد كه بصورت دوراني با ۶۴ پله به بالاي مناره مي توان صعود كرد. اين مناره از زمان سلجوقيان است كه ساختمان آن را احتمالا با ساختمان مسجد جامع و بازار چهارسوق همزمان مي دانند. گفته مي شود اين مناره براي راهنمايي كاروانيان بوده و بالاي آن چراغ نصب مي كرده اند و در جنوبي چهارسوق از جلوي مناره شروع مي شده است. لازم به ذكر است كه ،سالها پيش اطراف آن را پا منار مي ناميدند كه خاكي و شامل چندين خندق بوده است. بنا بر اظهارات كسبه محلي اين بنا هنوز مورد بي مهري مردم است و آنطور كه بايد در حفظ آن تلاش نمي شود. در قسمت جلويي اين اثر يك شير سفيد رنگ ديده مي شود كه ظاهرا سالها پيش همتاي ديگري هم داشته كه مشخص نيست كه اكنون كجاست و چه كسي و يا چگونه شير دوم را از اين منطقه برده است. مناره گلپايگان در تاريخ ۲۸ خرداد ۱۳۱۵، با شماره ۲۵۰ جزو آثار ملي ايران به ثبت رسيده است.